ما را به جز از نیاز از انوری ابیوردی رباعی 168

1 آن شوخ دیده دیده چو بر هم نمی‌زند دل صبر پیشه کرد و کنون دم نمی‌زند

2 زو صد هزار زخم جفا دارم و هنوز چون دست یافت زخم یکی کم نمی‌زند

1 هر کرا با تو کار درگیرد بهره از روزگار برگیرد

2 به سخن لب ز هم چو بگشایی همه روی زمین شکر گیرد

1 معشوق دل ببرد و همی قصد دین کند با آشنا و دوست کسی این‌چنین کند

2 چون در رکاب عهد و وفا می‌رود دلم بیهوده است جور و جفا چند زین کند