ما می‌رویم داده تو را یادگار از همام تبریزی غزل 124

1 ما می‌رویم داده تو را یادگار دل نازک بود حکایت دل زینهار دل

2 خوش دار هفته‌ای دل ما را که سال‌ها پرورده است مهر تو را در کنار دل

3 ترسم که در حساب نیارد دل مرا ای مهربان هر سر مویت هزار دل

4 آهسته گر کند گذری بر سرت نسیم گردد ز زلف بر سر پایت نثار دل

5 زینجا که میروم دل خود را کجا برم ما را برای وصل تو باید به کار دل

6 رغبت نمی‌کند به سفر دل ز کوی دوست هرگز فراق جان نکند اختیار دل

7 در هیچ منزلی دل ما را قرار نیست در زلف بی‌قرار تو گیرد قرار دل

8 ما زحمت تن از سر کوی تو می‌بریم تا از گرانیش نشود شرمسار دل

9 روزی که زیر خاک شود این تن همام باشد هنوز در هوس روی یار دل