ما بینِ حقّ و باطل از حکیم نزاری قهستانی غزل 746

1 ما بینِ حقّ و باطل ضدّیتیست مطلق تیغی به تارِ مویی آویخته معلّق

2 ای یار یک نصیحت یارانه بشنو از من مگرو به رایِ ناقص مشنو حدیثِ احمق

3 یک بار حایِ حیرت بر قافِ قربِ او زن کز عینِ عرف گردد میمِ محق محقّق

4 دوشیزه مریم ارنی چون زایدی مسیحا حلاّج مرده ارنی چو گویدی انا الحق

5 هر ظاهری که بینی بی باطنی نباشد بشنو ندایِ دعوت زین داعیِ مصدّق

6 با وقت ساز حالی تا وعده ای ستانیم از کف مدار خالی جامِ میِ مروّق

7 من پیرِ خانقاهم یعنی شراب خانه کرباس و صوف خواهم نه سندس و ستبرق

8 نا برده بوی و کردن نسبت به شیخ صادق کار افتقار دارد نه اخضر و نه ازرق

9 مهر کسیست ما را در جان که وقتِ معجز مه را به یک اشاره کردی در آسمان شق

10 با لحم و دّمِ ما شد مهرِ ولی مخمَّر دانی کدام والی شیرِ مصافِ خندق

11 دانم کنند جهّال انکار بر نزاری غم نیست گر مقلّد گیرد برین سخن دق