1 تماشایش برد از آهوی وحشی تک و دو را ز رفتن بازدارد حیرتش عمر سبکرو را

2 نخواهد همچو فرهادی به دست روزگار افتاد زند بر هم اگر صدبار تاج و تخت خسرو را

3 کمال اهل دنیا حاصل از آب و علف آید خر عیسی اتاقه کرد بر سر خوشهٔ جو را

4 قدم در راه نه، تا کی به قید کاروان باشی به از توفیق، در عالم رفیقی نیست رهرو را

5 غم کم عمری مهتاب مستان را نباید خورد که بوی شیر می آید هنوز از لب مه نو را

6 صبوحی کرده هر گه از چمن آمد سلیم آن گل ز شرم روی او خورشید دور انداخت پرتو را