1 بود آیا که زما پیر مغان یاد کند بیکی جرعه ام از قید تن آزاد کند

2 دل تو را بیند و خاموش شود چون غنچه بلبل آنست که گل بیند و فریاد کند

3 بشکر خنده آن خسرو شیرین دهنان افکند شوری و خلقی همه فرهاد کند

4 منکه از وسوسه عقل سراپای غمم هم مگر باز غم شاد کند

5 با دل آن کرد بت من که به بتخانه خلیل کو خلیلی که زنو خانه ای بنیاد کند

6 من خرابم زازل پیر خرابات کجاست که به معماری پیمانه ام آباد کند

7 این بدیها که سرشته بگلم روز نخست عشق گو نیست کند و از نوم ایجاد کند

8 عشق چه دست خدا نو رهدی مظهر حق که سلیمان زدمش تکیه ابر باد کند

9 علی عالی اعلا که نبی مدنی از وجودش همه جا فخر به داماد کند

10 خاکبوس شه طوسش بدهد آشفته هر کرا پیر طریقت چو تو ارشاد کند