محبّت خون گرمی بخشد این از حزین لاهیجی غزل 128

1 محبّت خون گرمی بخشد این گلبن مثالان را به فرقم گستراند، سایهٔ نازک نهالان را

2 در این محفل که ربط آشنایی نسبتی خواهد به آن موی میان، الفت بود نازک خیالان را

3 سرت گردم، میفشان کاکل و رحمی به دلها کن مزن بر هم به بازی، حلقهٔ آشفته حالان را

4 به گلزاری که بلبل را نوایی آشنا دادی رسایی ده زبان عجز نالیهای نالان را

5 به آن دستی که می در ساغر جمشید می ریزی به وصل قطره ای خوش کن، دل ساغر سفالان را

6 زیان ناز خواهد شد نگاه سرمه آلودی تسلّی گر نمایی، خاطر دلهای نالان را؟

7 درین گلشن حزین ، از خجلت فکر رسای تو رسایی بید مجنون شد، سرا پا انفعالان را