گرم به کینه بسوزی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1249

1 گرم به کینه بسوزی وگر به مهر بسازی ز بندگان مطیعم حقیقتی نه مجازی

2 اگر در آتش سوزانم از تو باک نباشد که پاک تر شود آن زر که بیشتر بگدازی

3 خوش آمدی که حیاتی به تازگی به وجودم درآمد از رخت ای غیرتِ بتانِ ترازی

4 همه سعادت و صحّت که آمدی به عیادت ندانم این چه خداوندی است و بنده نوازی

5 ز روی خوب نباشد غریب خوی خوش آری در آفرینش حق رمزها بود نه به بازی

6 به خُلق می سزد او بر فرشته فخر نمایی به حسن می رسدت گر بر آفتاب بنازی

7 محلّ قدر تو چون داند از قیاس نزاری چو در اُمتیان عجم لفظ و استعارت تازی