گَرَم دعای مَلَک خاک رهگذر از عرفی شیرازی غزل 337

1 گَرَم دعای مَلَک خاک رهگذر باشد به هر کجا نهم پا نیشتر باشد

2 در آفتاب طلب گشت بخت ما همه عمر نیافت سایهٔ نخلی که بارور باشد

3 امید عافیت از مردن است و می ترسم که مرگ دیگر و آسودگی دگر باشد

4 به بال خویش منال ای هما، به گلشن عشق در این چمن، قفس مرغ بال و پر باشد

5 بده بشارت طوبی که مرغ همت ما بر آن درخت ننشیند که بی ثمر باشد

6 به آتش جگرتشنگان نگردد خشک ز آب دیدهٔ ما، دامنی که تر باشد

7 تمام آتشم و نالهٔ بی اثر، عرفی فغان که دوزخیان را کجا اثر باشد