جگرم گرم و دل خسته ندیم ندمست از قاسم انوار غزل 107

1 جگرم گرم و دل خسته ندیم ندمست لطف فرما و کرم کن، که مقام کرمست

2 ما که آشفته و رندان و گنه کارانیم عفوک لله، که لطف تو بعالم علمست

3 ساقیا، لطف کن و باده بهرکس برسان دأب رندانه نگه دار، چه جای ستمست؟

4 پیش تیغ تو روان جان و سراندر بازیم هرکه شد کشته شمشیر غمت محترمست

5 لطف کن، یکقدم از هستی خود بیرون نه از تو تا حضرت محبوب قدم یک قدمست

6 دم آن دوست مرا زنده جاویدان کرد دل و جانها همه حیران شده کین دم چه دمست؟

7 قاسم ار شیوه تحقیق عیان میگوید هرکه او عشق نورزید بعالم عدمست