1 بینوائی و حفظ ناموسم کرد فرد از جماعتی انبوه
2 نکشم همچو ماکیان خواری از پی دانه در میان گروه
3 جای گیرم چو کبک در کهسار ریک چینم بجای دانه ز کوه
4 زان گزیده است انزوا عنقا که شد از ناپسند خلق ستوه
1 دولت بود مساعد و اقبال و بخت یار آنرا که کرد بندگی شاه اختیار
2 آن شاه داد بخش که دوران دولتش آرد بمهرگان ستم عهد نو بهار
1 ایدل غافل بدان کاحوال عالم هیچ نیست پیش زخم حادثات دهر مرهم هیچ نیست
2 چون ز شادی کس نیابد در همه روی زمین زیر طاق آسمان گوئی که جز غم هیچ نیست
1 واجب بود از راه نیاز اهل زمن را در خواستن از حق بدعا شیخ حسن را
2 آنسایه یزدان که چو خورشید بیاراست رایش بصفا روی زمین را و زمن را