1 ذوقی ز باغ نیست دل غم پذیر را کوته کنید رشته ی مرغ اسیر را

2 برهیچ کس به غیر وجود ضعیف من حیرت قفس نساخته نقش حصیر را

3 شیرین اگر اشاره به مژگان خود کند سازد روان ز ناف گهر، جوی شیر را

4 اصلاح دوستان سخنم را به کار نیست رخت قصب قبول ندارد عبیر را

5 شمشیر را ز جوهر تندی زوال نیست افتادگی به خاک نشانیده تیر را

6 دشمن شود دلیر چو بیند ملایمت کردند ازان حرام به مردان حریر را

7 آن کز مآل دولت دنیاست باخبر کرسی زیر دار شمارد سریر را

8 با اختران چه کار ترا ای غزال مست بگذار این شمردن دندان شیر را!

9 عنقا سلیم همدم و همراز من بس است کاری به خلق نیست من گوشه گیر را