اهل وفا که آتش ما تیز می از عرفی شیرازی غزل 228

1 اهل وفا که آتش ما تیز می کنند چون شعله سر کشد همه پرهیز می کنند

2 ای بی غمان حذر که غزالان مست یار فتراک عمر عافیت آویز می کنند

3 شمشیر غمزه-کند شد آهنگ قتل من کاین تیغ به خون جگر تیز می کنند

4 برخون کشتهٔ تو ملایک زنند جوش این شهد را ببین که مگس-ریز می کنند

5 معمور باد سینهٔ عرفی که درد و غم تعمیر این زمین بلا خیز می کنند