تا خط به گرد آن لب شیرین شمایل از عرفی شیرازی غزل 69

1 تا خط به گرد آن لب شیرین شمایل است ابر میان عیسی و خورشید حایل است

2 از گل چه گونه پای به اندیشه بر کشم کاندیشه این چه در ره او، پای در گل است

3 از کفر عشق باز ندارم که روز حشر آموزگار کفر من است آن که سائل است

4 در ملک عشق کس نشناسد غم معاش سنگ و سفال کوجه ی ما پاره ی دل است

5 آن کو به راه کفر چو عرفی شتاب کرد فرسنگ های کعبه به دنبال محمل است