تا بما دیدی جمال خویشتن از اسیری لاهیجی غزل 431

1 تا بما دیدی جمال خویشتن واقفی کلی ز حال خویشتن

2 عشق در آئینه روی خویش دید گشت مفتون برجمال خوریشتن

3 عشق در هرجا ظهوری میکند بهر اظهار کمال خویشتن

4 بود عمری مبتلای هجر خویش تا میسر شد وصال خویشتن

5 حسن تو بی ما نیارامد دمی کس چرا خواهد وبال خویش

6 جست بال و پر زما شهباز عشق خود پرید آخر ببال خویشتن

7 کرد نقاش ازل نقش ترا ای اسیری برمثال خویشتن