تا گشودی دو زلف از امیر شاهی سبزواری غزل 162

1 تا گشودی دو زلف عنبرسای باد شد عود سوز و نافه گشای

2 جای ما کوی تست، جور مکن که بدینها نمیرویم از جای

3 بتماشا چو سرو قامت یار بر لب جوی شد قدح پیمای

4 بنگر در هوای آن لب لعل گشته چشم پیاله خون پالای

5 نرگس مست را فکند از چشم چمن از ساقیان بزم آرای

6 هر که را پیر عقل شد رهزن قول مطرب نگشت راهنمای

7 سخن از زلف او مگو شاهی تا نیفتد سراسر اندر پای