تا می نشنوی ز خویشتن از عمادالدین نسیمی رباعی 27

1 دردمندان تو اندیشه درمان نکنند مستمندان غمت فکر سر و جان نکنند

2 زمره ای را که بود خاک درت آب حیات چون سکندر طلب چشمه حیوان نکنند

1 مشرک بی دیده کی احوال ما داند که چیست مرد حق بین معنی سر خدا داند که چیست

2 گمرهی کز خط وجه دوست، روی حق ندید شرح بیست و هشت و سی و دو کجا داند که چیست

1 بخت ابد یار آن که با تو قرین است با تو نشستن به از بهشت برین است

2 جور و جفا کردن از تو دور نباشد عادت خوبان روزگار چنین است