تا می نشنوی ز خویشتن از عمادالدین نسیمی رباعی 27

1 عشاق، هوای رخ زیبای تو دارند زانروی چو منصور همه بر سر دارند

2 رحم آر به جان و دل این قوم که در عشق مجروح و دل آزرده و بیمار و نزارند

1 ز تو چشم وفا داریم و هیهات این کجا باشد تمنای محال است این که خوبان را وفا باشد

2 به شوخی دل ز ما بردی و روی از ما نهان کردی نباشد عیب، پرسیدن: ترا خانه کجا باشد

1 رفتم اینک از سر کوی تو ای جان! خیر باد زحمتی گر بود کردم بر تو آسان خیر باد

2 خیر بادی کوی یاران را که در روز وداع رسم می‌باشد که می‌گویند یاران خیر باد