تا شاهد حسن گل به از جهان ملک خاتون رباعی 116

1 رحمی بکن آخر به من خسته خدا را از حد مبر آخر به دلم جور و جفا را

2 زین بیش نماندست مرا طاقت هجران آخر نظری کن به من از لطف خدا را

1 ای عارض زیبای تو خندیده بر گلزارها وز بوی زلف دلکشت آشفته شد بازارها

2 حال دل پر درد خود پنهان ز تو چون دارمش سرّی ز تو پنهان بود؟ ای واقف اسرارها

1 دلم ز دست فراقت به جان رسید بیا بیا که پشت امیدم ز غم خمید بیا

2 بگشت پیک نظر در جهان بسی باری چو روی خوب تو جانا کسی ندید بیا