تا که در دل تخم عشقت کاشتیم از اسیری لاهیجی غزل 398

1 تا که در دل تخم عشقت کاشتیم حاصل از دنیا و دین برداشتیم

2 عالم از گلبانگ شی لله پرست تا علم در کوی عشق افراشتیم

3 دانش و دفتر نبود آندم که ما مصحف اسرار ازبر داشتیم

4 صد جفا دیدیم در کوی وفا دیده را نادیده می انگاشتیم

5 کی رود مهرش ز دل چون در ازل نقش این بر لوح دل بنگاشتیم

6 تا نگردد دل دمی غافل ز دوست شحنه عشقش برو بگماشتیم

7 مادرین ظلمت سرای شب مثال ای اسیری آفتاب چاشتیم