تا به کی در غم عشق تو از جهان ملک خاتون غزل 1092

1 تا به کی در غم عشق تو چنین درسازیم زآتش مهر رخ دوست چو زر بگدازیم

2 شمع جمعی تو و پروانه بیچاره منم با میان آی که تا در قدمت سر بازیم

3 همچو سروم ز در ای دوست به شادی بخرام تا نثار قدمت ما سر و زر در بازیم

4 در جهانم هوس خاک سر کوی تو بود در هوای شب وصلت صنما چون بازیم

5 در فراق رخت ای دوست چه پرسی حالم با غم و غصّه و با خون جگر می سازیم

6 کس در این واقعه دست من مسکین نگرفت غیر اشکم که در این واقعه ها دمسازیم

7 گفته بودند که تو بنده نوازی دانی خود نگفتی که جهان را شبکی بنوازیم