تا مهر رخ تو دل برانگیخت از جهان ملک خاتون غزل 77

1 تا مهر رخ تو دل برانگیخت بس چشمه ی خون ز دیدگان ریخت

2 گویی ز ازل خدای بی چون با مهر تو خاک ما برانگیخت

3 عشق رخت ای نگار گلبوی با این دل تنگ ما برآمیخت

4 گم گشته دلم ولی جهانی خاک در تو به دیده می بیخت

5 آن غمزه ی آهوان شوخت بس فتنه که در جهان برانگیخت