تا که مهر مهرم از درج از جهان ملک خاتون غزل 1265

1 تا که مهر مهرم از درج وفا برداشتی بی خطایی از چه رو راه خطا برداشتی

2 ای بت سیمین بر نامهربان سنگ دل شرم بادت بی گناهی دل ز ما برداشتی

3 نارسیده از گلستان رخت بویی به ما از چه معنی خنجر خار جفا برداشتی

4 ای دل آشفته ی شیدای سرگردان بگو کز میان مهربانان خود که را برداشتی

5 آنکه از جان و جهانت در طلب سرگشته بود چون تو را گشتست از او خاطر چرا برداشتی