تا سنبل تر بر سمنت از ابن یمین فریومدی غزل 106

1 تا سنبل تر بر سمنت جلوه گری کرد بس غالیه سائی که نسیم سحری کرد

2 در معرض بالای بلندت بسوی سرو هر کس که نظر کرد ز کوته نظری کرد

3 زد با دهنت غنچه ز خود لاف و از اینروی در پیش ریاحینش صبا پرده دری کرد

4 ایدل مرو اندر پی آن ترک پریوش کایام بغم مدت عمرم سپری کرد

5 دیوانگیی باشد اگر مردم عاقل گویند که سر در سر سودای پری کرد

6 واجب بود آواره شدن از وطن خویش آنرا که طلبکاری یاری سفری کرد

7 شد شهره بشیرین سخنی ابن یمین زان کش طوطی جانرا لب لعلت شکری کرد