تا در جهان پدید از حکیم نزاری قهستانی غزل 1149

1 پدر رحمت الله چو آگاه شد که دستم ز تدبیر کوتاه شد

2 به من گفت جان پدر هوش دار به سمع رضا پندِ من گوش دار

1 بوی بهار می دهد باد صبا ز هر طرف سبزه دمید عیش کن ساغر می منه ز کف

2 موسم تاب خانه رفت از پی گل به باغ رو بر لب جویبار بر شیشه ی می ز طاق و رف

1 الاهی چو از نیّتم آگهی که خیرست نیّت به خیرم نهی

2 گرم نا پسندی بر اقلام رفت حدیث از می و مطرب و جام رفت

1 بگذر ای باد بر اطرافِ قهستان سحری زود باز آر به شروان و شماخی خبری

2 خاطری نیک به احوالِ کسی ملتفت است که چو او نیست در آفاق به خوبی دگری

1 نه روی و رهی که با تو باشم نه سیم و زری که بر تو پاشم

2 اعجوبه ی روزگار ماییم من خود به تعجبات فاشم