تا من صفت عارض او می از ابن حسام خوسفی رباعی 75

1 ای قامت بلند تو ما را بلای دل چون من که دیده ای که بود مبتلای دل

2 از دست دیده کار دل من به جان رسید ای دیده ای که چه کردی به جای دل

1 شرر آتش هجران تو در سینه ماست پرتو عکس خیال تو در آیینه ماست

2 همدمی نیست که لا او نفسی بنشینم جز غم عشق تو کان مونس دیرینه ماست

1 زبس که می کند آن چشم فتنه بر من ناز به جان رسید دل از عشوه های آن طناز

2 تطاول سر زلفس نمی توانم گفت که کوتهست مرا عمر و قصه ایست ذراز