تا شنیدم سخن فضل خدا از عمادالدین نسیمی غزل 169

1 تا شنیدم سخن فضل خدا در کپنک مست و مجنون شده‌ام بی سر و پا در کپنک

2 کپنک پوشی جان وصلت درویشان است بگذر از اطلس و خارا و درآ در کپنک

3 کپنک پوش علی بود که پوشید نمد شاه مردان جهان سرور ما در کپنک

4 (کپنک پوش از آنرو شدم از فضل اله یافتم تا به ابد سر خدا در کپنک)

5 به حقارت منگر هیچ نمد پوشی را که بسی اهل دلانند دلا در کپنک

6 آن که او معجز رمز از کپنک پوش ندید تیغ «الا» بزند گردن «لا» در کپنک

7 سیدا بار دگر از نمد فقر درآ سر اسماء خدا را بنما در کپنک