تا رفت ببرج آتشی از ابن یمین فریومدی رباعی 569

1 مرا چو یاد خراسان گذر کند بضمیر ز خون دیده کنم همچو لاله برگ زریر

2 چنانم آتش دل بر فلک زبانه زند که یک شرر بود از شعله هاش چرخ اثیر

1 شاه جهان چو پای فرا پیش صف نهاد دشمن برای تیر وی از جان هدف نهاد

2 دارای دین طغایتمور خان که بر دلش ایزد بروز کین رقم لاتخف نهاد

1 امیری کو سزای گاه باشد محمد بیک ارغونشاه باشد

2 جهانداری که از اورنگ شاهی چو بر گردون گردان ماه باشد