تا ماند قضا بر سر از امیرعلیشیر نوایی رباعی 45

1 خوش آن رندی که از دوران دلش چون زنگ غم گیرد سفال میکده بر کف به جای جام جم گیرد

2 چو ساقی از پی ساغر گزک هم لب بلب بخشد من دیوانه میخواهم که ساغر دم به دم گیرد

1 وه که در وقت گلم زان گل رخسار جدا گل جدا آتش من نیز کند خار جدا

2 از جدایی من و یار ابر ز تأثیر بهار من جدا گریه کنان ابر جدا یار جدا

1 شام هجران مرا عکس رخ یار کجاست؟ بهر آن عکس می آئینه کردار کجاست؟

2 پی می داشتنم ساقی گل عارض کو بهر بزم طربم ساحت گلزار کجاست؟