تا ماند قضا بر سر از امیرعلیشیر نوایی رباعی 45

1 از تغار می چنان نوشم شراب ناب را کبر نتواند ز دریا آنچنان برد آب را

2 در جفا دارد قرار آن چشم و در بیداد خواب زانکه بردند از دل و چشمم قرار و خواب را

1 یاران که یک‌یک از من بیدل جدا شدند کس را وقوف نیست که هر یک کجا شدند

2 بیگانگی چو بوده در آخر طریقشان اول چرا به هجرکشان آشنا شدند

1 گر آن ترک خطایی نوش سازد جام صهبا را نخست آرد سوی ما ترکتاز قتل و یغما را

2 رخش در نازکی بر باد داده صفحه گل را قدش در چابکی بر خاک شانده سرو رعنا را