تا بر آنقامت و بالا از ابن یمین فریومدی غزل 8

1 تا بر آنقامت و بالا نظر افتاد مرا بس ملولست دل از سرو و زشمشاد مرا

2 در هوای لب شیرین تو ایخسرو حسن شد بتلخی ز بدن روح چو فرهاد مرا

3 تا رقم بربقم از نیل صبوحی زده ئی دیده شد در هوسش دجله بغداد مرا

4 هرگزم شاد مبادا دل اگر میل کنم که کند عشق تو از بند غم آزاد مرا

5 عشق تو همدم من بود مرا پیوسته هست با جان صنما عشق تو همزاد مرا

6 دل سختت بسرشکم نشود نرم بلی کی شود نرم بآب آهن و پولاد مرا

7 آتش و آب دل و دیده دلیل اند بر آنک زود چون خاک دهد عشق تو بر باد مرا

8 من نه آنم که کنم میل بداد دگری تا بدل میرسد از عشق تو بیداد مرا

9 با غم هجر تو چون ابن یمین میسازم تا سعادت کند از وصل تو دلشاد مرا