تا که در میخانه وحدت از آشفتهٔ شیرازی غزل 605

1 تا که در میخانه وحدت علی شد میفروش با بقای میفروش این خم نمی افتد زجوش

2 زاهد آن لحظه شود صوفی که گردد خرقه پوش صوفی آنساعت شود صافی که گردد درد نوش

3 خانه کی سارند اندر راه سیل اصحاب عقل جای اندر بزم مستان کی کند ارباب هوش

4 دوش بر دوشند خیل عقل و دینش از قفا تا که آنمه زلف مشکین را در افکنده بدوش

5 مطربی دارد نهان در پرده ضرب و اصول گر دهل غوغا کند یا چنگ و نی دارد خروش

6 عاشق میخواره را از گفته واعظ چه غم پند عامی را نخواهد داد عارف جابگوش

7 کی کند آشفته ترک میپرستی در جهان تا که در میخانه وحدت علی شد میفروش