تا که بکام مدعی شد لب از آشفتهٔ شیرازی غزل 958

1 تا که بکام مدعی شد لب جانفزای تو شب همه شب بلب رسد جان من از هوای تو

2 گر تو بغیر من بسی یار گرفته هر کسی من همه خصم عالمی آمده ماسوای تو

3 غیر گریزد از جفا میطلبد زتو وفا زین دو گزیده من بجان در دو جهان رضای تو

4 حاجی اگر ذبیحه ای کرد فدات در منا من طلبم هزار جان تا که کنم فدای تو

5 طالب صبح سر کند با شب تیره لاجرم وعده قیامت ار بود میطلبم بقای تو

6 گوش دلم بمطربان وقف سماع شد از آن چون ززبان چنگ و نی میشنوم نوای تو

7 عشق گرفته دامنم گرچه فنا شود تنم مانده بجای ای صنم عشق تو بالقای تو

8 مفتخرند قدسیان زآنکه شدند عرش سا من زهمه گزیده ام خاک در سرای تو

9 توشه بزم وحدتی مشعله سوز کثرتی حیدر احمد آیتی شاه بود گدای تو

10 دل شده گنج حکمتش دیده چراغ وحدتش آشفته در میان جان داده بتا چو جای تو