مگر ترک جفا و بکن جفای دگر از کمال خجندی غزل 591

1 مگر ترک جفا و بکن جفای دگر که باشد از تو جفای دگر وفای دگر

2 بلا فرستی و من باز بسته دل به امید که از تو باز رسد بر سرم بلای دگر

3 سری که داشم انداختم به پای تو حیف که نیستم سر دیگر برای پای دگر

4 گدایی از تو همین باشدم که نگذاری که بر در تو رود غیر من گدای دگر

5 دعای مردن من میکنی چه حاجت آن بقای عمر تو بادا بکنه دعای دگر

6 اگر چه نسبت رویت به آفتاب کنند تو جای دیگری و آفتاب جای دگر

7 کمال حسن طبیعت همین بود که مرا ورای دیدن آن روی نیست رای دگر