سلیم تهرانی

مگر افتد گذارش سوی آن گل از سلیم تهرانی غزل 753

غزل 753 ام از 1122 غزلیات

خانه / سلیم تهرانی / دیوان اشعار سلیم تهرانی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 753

1 مگر افتد گذارش سوی آن گل ببندم نامه ای بر بال بلبل

2 ترا هرگاه بیند در گلستان پریشانی رود از یاد سنبل

3 نگه: پیکان تیر کینه جویی تبسم: جوهر تیغ تغافل

4 چو آید در چمن آن سرو، خیزد پی تعظیم او، رنگ از رخ گل!

5 چو زلف ای دل کناری گیر، تا کی نهی سر در پی خوبان چو کاکل

6 سلیم او را چو استغنا بلند است توهم او را چو می بینی، تغافل

سلیم تهرانی

شعر شعر کهن غزل سلیم تهرانی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از سلیم تهرانی

1 سامان شادمانی و برگ طرب کجاست دارم دلی که پاکتر از خانه ی خداست

2 گر صد بهار آمده، بیرون نمی رود فصل خزان به گلشن ما پای در حناست

1 منم آن مرغ که دل نوحه طراز است مرا قفسی تنگ تر از چنگل باز است مرا

2 نوبهار است و چو گلبن ز جنون در جوشم که دگر موسم گل کردن راز است مرا

1 چشم من حلقه‌ای از سلسلهٔ دست من است دانهٔ مرغ دلم آبلهٔ دست من است

2 وادی چاک که از جیب بود تا دامن در ره شوق تو یک مرحلهٔ دست من است

شاعر شعر مگر افتد گذارش سوی آن گل سلیم تهرانی می باشد.

این شعر در قرن 11 سروده شده است.

قالب شعر مگر افتد گذارش سوی آن گل غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

1122 / 753

شعرقبلی

بنر