مگر افتد گذارش سوی آن گل از سلیم تهرانی غزل 753

1 مگر افتد گذارش سوی آن گل ببندم نامه ای بر بال بلبل

2 ترا هرگاه بیند در گلستان پریشانی رود از یاد سنبل

3 نگه: پیکان تیر کینه جویی تبسم: جوهر تیغ تغافل

4 چو آید در چمن آن سرو، خیزد پی تعظیم او، رنگ از رخ گل!

5 چو زلف ای دل کناری گیر، تا کی نهی سر در پی خوبان چو کاکل

6 سلیم او را چو استغنا بلند است توهم او را چو می بینی، تغافل