مگر روزی شب هجران سرآید از جهان ملک خاتون غزل 691

1 مگر روزی شب هجران سرآید درخت وصل جانان در برآید

2 مگر سرو قد دلدارم از در شبی از روی غمخواری درآید

3 بگفتم ترک عشق او کنم لیک کنم ترک غمش گر دل برآید

4 شب هجران چو زلفش تیره رنگست چو عمر دشمنت هم آخر آید

5 مریض عشق جانانم چه باشد گرم دلبر به پرسش بر سر آید

6 بجز جانی ندارم در وفایش به پایش افکنم گر دلبر آید

7 جهان را کس نماند بی خداوند چو خصمی رفت خصمی دیگر آید