1 مگر حبیب کند چاره عن قریب مرا در این مرض چه مداوا کند طبیب مرا

2 حیات محض شود موت تلخ در حلقم ز نوش داروی لب گر کند نصیب مرا

3 اگر نظر کند از جنبش صبا جانی دهم نسیم عرق چین او به طیب مرا

4 چو حب دوست، حمایت کند ندارم باک به نیم حبه نباشد غم رقیب مرا

5 چو من نمی شنوم پند گو به حکم کرم دگر به موعظه تلقین مکن خطیب مرا

6 که من معاینه لبیک دوست خواهم زد اگر کشند چو حلاج بر صلیب مرا

7 به غیر رندی و می خوارگی چه آموزند به مکتبی که نزاری بود ادیب مرا

8 زمانه گر نشود سازگار با عشاق ز روزگار نمی آید این عجیب مرا