ناکرده عمل ایکه طلبکار از مشتاق اصفهانی غزل 302

1 ناکرده عمل ایکه طلبکار بهشتی خواهی چه ثمر خورد ز تخمی که نگشتی

2 صوفی همه تزویر بود کار تو فریاد زآندم که کنی خرقه از این پشم که رشتی

3 نازم بسر کوی خرابات که آنجا نه صومعه‌ای سنگ رهست و نه کنشتی

4 گشت آنکه فنادر تو شد آسوده که آنجا نه بیم جهیمی است نه پروای بهشتی

5 من سنگ سیاهم نکند تربیتم لعل ای پرتو خورشید بجو پاک سرشتی

6 هرگز سرخم نیست مرا آه که نبود در کوی خرابات مرا طالع خشتی

7 گرد سرت این خامه مشتاق که هرگز حرفی نه ز اسرار حقیقت ننوشتی