بی‌خطا از بس رساند زخم از جویای تبریزی غزل 890

1 افزود عشق قدر دل دردناک را اکسیر درد کرده زر این مشت خاک را

2 از آفتاب روز جزا فیض بیخودی آسوده کرد سایه نشینان تاک را

1 ز زلف و کاکلت ای نازنین گره بگشا زکار عاشق زار حزین گره بگشا

2 گره شد به دلم مطلبی خداوندا تو با انامل فض خود این گره بگشا

1 نشئهٔ می مایهٔ صد درد سر باشد مرا دور ساغر بی تو گرداب خطر باشد مرا

2 سرگردان دارد خمار باده ام از زندگی آسمان چون کوه بر بالای سر باشد مرا