بی جلوهٔ روی تو نظر بسته از جویای تبریزی غزل 707

1 بی جلوهٔ روی تو نظر بسته نکوتر راه نگاه دیدهٔ تر بسته نکوتر

2 ناداری ما به بود از بخل توانگر دست تهی از کیسهٔ سربسته نکوتر

3 افتد به جهان شور ز شیرینی حرفت ای پسته دهن نطق تو بر بسته نکوتر

4 بی دیدن دیدار تو چون دیدهٔ ساغر راه نظر از خون جگر بسته نکوتر

5 جویا مکن از جور فلک شکوه که خان گفت: ‏«نگشودن این حقهٔ سربسته نکوتر»‏