دو زلف یار عنبر می تراود از فایز بیتی‌ 127

1 اگر خواهی بسوزانی جهان را رخی بنما بیفشان گیسوان را

2 بت فایز اشارت کن به ابروت بکش تیغ و بکش پیر و جوان را

1 اگر خواهی بسوزانی جهان را رخی بنما بیفشان گیسوان را

2 بت فایز اشارت کن به ابروت بکش تیغ و بکش پیر و جوان را

1 هنوزم بوی زلفش در مشام است هنوزم ذوق لبهایش به کام است

2 کجا فایز شود از ناله خاموش مگر آن دم که در خاکش مقام است