دو عالم غرق انوار تجلی از اسیری لاهیجی غزل 146

1 دو عالم غرق انوار تجلی است همه ذرات بیخود همچو موسیست

2 چرا مجنون شدی در جست و جویش نظر بگشا که عالم پر ز لیلیست

3 من از مستی خبر از خود ندارم چه جای زهد و سالوسی و تقویست

4 بیا واعظ ز دیدارش سخن گو چه جای قصه رضوان و حوریست

5 نظر برمهر رویش کن ز ذرات که تابان هم ز صورت هم ز معنیست

6 مرا تا دیده بر روی تو بارست فراغت از همه دنیا و عقبیست

7 اسیری دولت دیدار وصلش کجا بیند چو در قید اسیریست