1 ای دو عالم همه اجزا و تو کل خار صحرای توکل ز تو گل

2 جزو را معرفت کل تو دهی توشه راه توکل تو دهی

3 خاصگان را تو شوی راهنمون سوی روزی ز سببها بیرون

4 گه پی تشنه لب پر تب و تاب چشمه آب برآری ز سراب

5 گاه بر گرسنه از بی بر شاخ ریزی از بهر غذا میوه فراخ

6 مرد ره را جگر شیر دهی بار او بر کتف شیر نهی

7 چون شود بر کتف شیر سوار تازیانه دهیش از دم مار

8 جان جامی که درین گرداب است مرکز دایره اسباب است

9 ده به گلزار توکل راهش ساز ازان روضه تماشاگاهش

10 غنچه آن چو شود نافه گشا به مشامش برسان بوی رضا