دو علم است معلوم از ملک‌الشعرا بهار قطعه 476

1 کند از جا عاقبت سیلاب چشم تر مرا همتی یاران که بگذشته است آب از سر مرا

2 آتشی سوزنده‌ام‌، وین گیتی آتش‌پرست هر زمان پنهان کند در زیر خاکستر مرا

1 ای آفتاب گردون تاری شو و متاب کز برج دین بتافت یکی روشن آفتاب

2 آن آفتاب روشن شد جلوه گر که هست ایمن ز انکساف و مبرا ز احتجاب

1 یک مرغ سر به زیر پر اندر کشیده است مرغی دگر نوا به فلک برکشیده است

2 یک مرغ سر به دشنهٔ جلاد داده است یک مرغ از آشیانه خود سرکشیده است