دو عالم خواه زیر و خواه از اسیری لاهیجی غزل 39

1 دو عالم خواه زیر و خواه بالا همه آئینه حقاست تعالی

2 وجود جمله موجودات از تو تو ظاهر در همه جل و جلالا

3 یکی ذاتست ظاهر خواه باطن یکی هستی است ز اسفل تا باعلا

4 چنان کز بحر صد موجی برآید همان دریاست این گفتم مثالا

5 چو غیری نیست اندر دار دیار همه الا بگو دیگر مگو لا

6 چو من از باده توحید مستم بگو ای مطرب خوش خوان تلالا

7 اسیری جمله اسما بانسان شده ظاهر جلالا او جمالا