دو چشم مست تو فرهنگ هوشیارانند از نشاط اصفهانی غزل 105

1 دو چشم مست تو فرهنگ هوشیارانند دو بند زلف تو زنجیر رستگارانند

2 مپوش چهره که از شرم روی و جلوه ی حسن بهر طرف که خرامی نقاب دارانند

3 گدای گوشه نشینم چه لاف مهر زنم بشهر شهره زعشق تو شهریارانند

4 چگونه منع توانم ترا ز الفت غیر امید گاهی و هر سو امید وارانند

5 بدیده اشک و بلب جان بسینه دل بازای ببین که بر سر راهت چه بی قرارانند

6 شب است و بخت من و یاد زلف او آنجا سپیده سر نزند کاین سیاهکارانند

7 بخاک شوره چه میباری ای خجسته سحاب چه کشتها ز تو در انتظار بارانند

8 چو پشت بر ره مقصود میروند چه باک که من پیاده و این همرهان سوارانند

9 جهان و بخت شهنشه نشاط و خاک درش خوش است مجلس و یاران بکام یارانند