دو عالم پرتوی از نور ذانم از اسیری لاهیجی غزل 381

1 دو عالم پرتوی از نور ذانم جهان روشن ز خورشید صفاتم

2 منم عنقای قاف بی نشانی که در هر جای و بی جای و جهاتم

3 من آن خورشید اوج لامکانم که تابان از جمیع کایناتم

4 منم آن منبع رحمت که باشد دو عالم زنده از بحر حیاتم

5 بود ظاهر برای چشم بینا ز مرآت دو عالم عکس ذاتم

6 برون از وصف امکانم بباطن بظاهر گرچه عین ممکناتم

7 ز اسما و صفات از فصل(و)وصلم زروی ذات جمع هر شتاتم

8 برویم کافر و مؤمن کند روی که من هم کعبه و هم سومناتم

9 بجز بینا نمی بیند اسیری جمال نوربخش مبهماتم