لاله و گل چهره از شرم تو از سلیم تهرانی غزل 498

1 لاله و گل چهره از شرم تو رنگین کرده اند یوسفی، بهر همین نام تو گرگین کرده اند

2 نه همین نقش ترا در چشم من جا داده اند در همه چشمی ترا چون خواب شیرین کرده اند

3 باخبر باش از زبان خود، که دانایان راز از خموشی حلقه در گوش سخن چین کرده اند

4 ناخدایان تا که را در آب می رانند باز کز سفینه بادپای موج را زین کرده اند

5 از بتان هند بر تحقیق بردم ره سلیم این سیاهان سرمه در چشم خدابین کرده اند