طوبی که به سدره سربلند است از جامی غزل 79

1 طوبی که به سدره سربلند است پیش قد تو نیازمند است

2 با خط تو سبزه گر زند لاف از غنچه سزای ریشخند است

3 عمری تو و زلف با تو همسر پیمودن عمر را کمند است

4 تا دیده لبت سر تواضع پیشت به زمین نهاده قند است

5 الطاف تو نشمرم که داند انفاس حیات را که چند است

6 در گوش نماند جای پندم ای همنفسان چه جای پند است

7 از هر قدمی به دوست راهیست جامی منشین که راه بند است