درختان تا شوند از باد از محتشم کاشانی غزل 148

1 درختان تا شوند از باد گاهی راست گاهی کج قد خلق از سجودت باد گاهی راست گاهی کج

2 ز بس حسرت که دارد بر تواضع کردن شیرین کشد نقش مرا فرهاد گاهی راست گاهی کج

3 زند پر مرغ روحم چون شود از باد جولانش اطاقه بر سر شمشاد گاهی راست گاهی کج

4 نزاکت بین که سروش می‌شود مانند شاخ گل به نازک جنبشی از باد گاهی راست گاهی کج

5 بلا زه بر کمان بندد چو در رقص آن سهی بالا کند رعنا روی بنیاد گاهی راست گاهی کج

6 کمان بر من کشید و دل‌نواز مدعی هم شد که تیرش بر نشان افتاد گاهی راست گاهی کج

7 به فکر قد و زلفش محتشم دیوانه شد امشب خیالش بس که رو می‌داد گاهی راست گاهی کج