درمان دل خود از که جویم از انوری ابیوردی غزل 237

1 درمان دل خود از که جویم افسانهٔ خویش با که گویم

2 تخمی که نروید آن چه کارم چیزی که نیابم آن چه جویم

3 آورد فراق زردرویی دور از رخت ای صنم به رویم

4 ای یوسف عصر بی‌رخ تو بیت‌الاحزان شدست کویم

5 اندر ره حرص با دو همراه چون بیم و امید چند پویم

6 من تشنه بر آن لبم وگر چند بر چهره همی رود دو جویم

7 بی‌سنگ شدم ز فرقت آری وقتست اگرنه سنگ و رویم