درد ما را با غمت چون از جهان ملک خاتون غزل 1045

1 درد ما را با غمت چون نیست درمان چون کنم وین سر سرگشته ام را نیست سامان چون کنم

2 دل ضعیفست ای مسلمانان به فریادم رسید چون ندارد طاقت آن بار هجران چون کنم

3 در امید صبح دیدارش به جان آمد دلم وین شب هجران نمی آید به پایان چون کنم

4 در هوای کعبه وصلش تکاپویی زدم چون نمی بیند دلم حدّ بیابان چون کنم

5 من به عید روی چون خورشید تابانش بگو این محقّر جان به پیش دوست قربان چون کنم

6 دیدن دیدار رویت نازنینا مشکلست بار هجران رخت را بر خود آسان چون کنم

7 دوستان گویند طوفی در چمن کردن خوشست با قد یارم نظر بر سرو بستان چون کنم

8 ای صبا حال دلم با بلبل بستان بگو با رخ همچون گلش میل گلستان چون کنم

9 جان ز ما درخواست آن نور دو دیده در جهان من دریغ از جان شیرین رای جانان چون کنم