سفر خوش است اگر یار همسفر باشد از جامی غزل 114

1 سفر خوش است اگر یار همسفر باشد غبار موکب او سرمه بصر باشد

2 به منزلی که نشیند به محملی که رود جمال او همه جا قبله نظر باشد

3 به هر جهت که کنی روی آشکار بود به هر طرف که نهی چشم جلوه گر باشد

4 چه سود همسفری با ویم که آن خودکام ز راه وصل به هر گام دورتر باشد

5 اسیر محنت عشقم مرا به وصل چه کار نشاط و عیش دگر عاشقی دگر باشد

6 مرا چو تیر زند گر سپر شود مانع شکایتی که مرا باشد از سپر باشد

7 به مهر روی بتان عیب من مکن جامی مرا خود از همه عالم همین هنر باشد